SEN ÖLÜNCE ANLADIM ANNE
SEN ÖLÜNCE ANLADIM ANNE
Aydın Yüksel'in Kaleminden Sen Ölünce Anladım Anne
Senin bize veda edeceğini,
Gül yüzün solunca anladım anne.
Dönüşsüz yollara gideceğini,
Gözlerin dolunca anladım anne.
Usulca yanaştın, yanıma çöktün,
Kirpiğinden birkaç damla yaş döktün,
Sonra bana bakıp boynunu büktün,
Dermansız gülünce anladım anne.
Bir beyaz önlük kaç umut edermiş,
İnsan kimden gelir kime gidermiş,
Gözyaşıyla nasıl bedel ödermiş,
Çaresiz kalınca anladım anne.
O gün rüzgâr neden gönülsüz esti,
Yaprak neden düştü, gül neden küstü?
Ölüm denen mızrak o akşamüstü,
Bağrımı delince anladım annem.
Anayla köy kent, yurt yapı ölürmüş,
Tarla tevek, mal mülk, tapu ölürmüş.
Pencere, merdiven kapı ölürmüş,
Ecelin gelince anladım anne.
Sensizken yazların kış olduğunu,
Sen yokken sofranın boş olduğunu,
O güzel günlerin düş olduğunu,
Ekmeği bölünce anladım anne.
Teskinle acının bitmediğini,
Yüreği iknaya yetmediğini,
Hiçbir şeyin anne etmediğini,
Sen, sen, sen ölünce anladım anne…
Aydın YÜKSEL-Vezirköprü
21.05.19.59-2025-Çarşamba
Yorumunuz başarıyla alındı, inceleme ardından en kısa sürede yayına alınacaktır.