ISSIZ ÖĞRETMENİM

Düşünmek hiç kolay değil seni.

Fırtınalı bir denizde aramak istiyorum.

Sanki sessizce akan bir nehir gibi

Duruluyor yavaş yavaş içimde.

Neden böyle oluyor bilmiyorum. 

Susuyorum, dinliyorum.

Senin o hiç görünmeyen

Issızlığında kayboluyorum.

Bir buğulu camdan bakmak gibi bazen

Seni görebilmek için keskinleştiriyorum gözlerimi.

O buğulu bakışlarımla değil

Parıldayan gözlerle bakmak istiyorum

Rüzgarın azabına takılmış bir yaprak gibiyim.

Ufacık bir esintide perişan oluyorum.

Belki nasıl duracağımı bilemediğimden. 

Belki de cahilliğin verdiği sersemlikten

Bilemiyorum

Nereye gideceğini bilmeyen bir kuş gibi

Daireler çiziyorum etrafında.

Belki sen biliyorsundur diye

Kanat çırpamıyorum başka yöne.

Bir kalemin ucunda suskunca duran

Bir mürekkep gibiyim yanında 

Satırlara dökülünce

Sessiz çığlıklar atan mısralar gibiyim

Kapağı açılmayan bir kitap gibisin karşımda

İçinde ne fırtınalar koptuğunu bilemem

Bizim için  verdiğin o suskun bakışların

Elbet bir gün gülecek biliyorsun

Sonunu bir türlü getiremediğim

Kalemi sayfalarda usulca gezdirdiğim

Bakışlarıyla bizi seven 

O ISSIZ ÖĞRETMENİM